Monique Van Hoolst (66) wil een vals zingend koor oprichten: “Met 500 niet-zangers in het Sportpaleis staan, dát zou ferm zijn”

Van ‘Laat de zon in je hart’ tot ‘Mooi was die tijd’: Monique Van Hoolst (66) uit Mol zingt alle Vlaamse klassiekers graag uit volle borst mee, het liefst van al in groep. Maar in een gewoon zangkoor kan ze niet terecht. Waarom? Monique zingt - zoals de meesten onder ons - een tikkeltje vals. Met de hulp van Bart Peeters en Gloria Monserez van ‘De Droomfabriek’ maakt ze haar droom nu toch werkelijkheid. “Iedereen zingt graag, maar vaak durven we niet omdat we bang zijn om vals te klinken.”

De stembanden van Monique staan zelden stil. Ze is inmiddels drie jaar met pensioen, maar daarvoor werkte ze ruim 20 jaar als opvoedster in De Witte Mol, een zorginstelling voor mensen met een beperking. “En daar stond ik elke dag te zingen, uit volle borst. Vooral schlagers. Dat dat zo vals als iets was, dat kon de mannen in mijn leefgroep niet schelen. Zij deden gewoon mee”, glimlacht ze. “Dat was een van de mooiste manieren om hen te bereiken en contact te maken: beleving creëren. Zij hebben dat nodig. Ook nu kom ik er nog regelmatig over de vloer. En ja, dan wordt er gezongen.”

Als gepensioneerde mist Monique het vele zingen dan ook enorm. “Ik zing wel in de auto, maar thuis kan ik dat niet doen, want dan loopt mijn vent weg. (lacht) Pas op: ik kan wel maat houden, maar een juiste noot zingen? Ik heb een hele zware stem, dus ik zing heel snel vals. Zingen in een gewoon koor, dat zit er dus niet in. Daarom wil ik al vele jaren een eigen koor oprichten, voor mensen die net als ik niet kunnen zingen”, vertelt Monique. “Een plek en een moment waar we allemaal eens uit volle borst kunnen toeten, zonder ons te schamen. Want praktisch iedereen zingt graag, maar vaak durven we niet omdat we bang zijn om vals te klinken. We generen ons, maar dat is nergens voor nodig. Samen zingen zorgt voor verbinding. En eerlijk gezegd: zelfs als je vals zingt in groep, klinkt dat tóch.”

Zotte slag

Wanneer Bart Peeters en Gloria Monserez van ‘De Droomfabriek’ een oproep deden voor de gekste en mooiste dromen, waagde Monique haar kans. “Ik heb mijn droom van een vals zingend koor met een zotte slag ingestuurd. En ze vonden dat zo tof dat het mocht komen uitleggen in de uitzending. Ik heb zelfs een liedje van Pommelien Thijs gezongen. Stress? Nee, helemaal niet. Maar ik moest de tekst wel aflezen, want ik kende hem niet van buiten”, geeft ze toe. Tijdens de uitzending werd ook een oproep gelanceerd voor leuke namen voor het vals zingend koor en mensen die graag willen meezingen. Sindsdien staat Moniques telefoon roodgloeiend.

“Dat is ongelooflijk hoeveel reactie daarop komt. Ik word zelfs aangesproken op de markt”, lacht ze. “Dat zo veel mensen daarin zich herkennen en willen meezingen... Nee, dat had ik nooit verwacht. We gaan binnenkort met zo veel mogelijk ‘niet-zangers’ repeteren en dan komt het ganse koor in de uitzending. Om met half Vlaanderen op een groot podium te staan zingen en dat het publiek voluit meebrult? Dát zou echt ferm zijn. Muziek, dat brengt mensen samen en maakt mensen gelukkig. Als Bart Peeters in het Sportpaleis kan staan met een koor van 500 man, waarom dan niet eens met een even groot koor dat niet kan zingen?”, knipoogt ze.

En eens dat avontuur achter de rug is, wil Monique uiteraard blijven zingen. “Een eigen vals zingend koor in Mol zou fantastisch zijn. Ik zetel in de seniorenraad en we maken er alvast werk van. De bedoeling is dan om af en toe te ‘repeteren’ en in rusthuizen of bij verenigingen langs te gaan.”